Deze zomer zijn wij 3 weken lang naar Indonesië geweest, naar het eiland Papoea. Het is een bijzonder mooi eiland (voor zover we het gezien hebben) bewoond door hartelijke mensen.
We waren gevraagd om mensen op te leiden tot malaria-preventie-trainers. Deze mensen willen dan op hun beurt anderen weer opleiden tot malaria-preventie werkers. We zouden de eerste week een groep opleiden tot preventie-werkers en uit die groep konden ze de week erop doorstromen om zelf trainers te worden. De laatste week zouden de nieuwe trainers zelf les gaan geven aan een nieuwe groep mensen.
Dat malaria een groot probleem op het eiland is, bleek wel toen we erachter kwamen dat 100% van onze deelnemers, meerdere keren malaria hadden gehad. Zoals bij ons verkoudheid en griep een normale bijkomstigheid is, zo is malaria dat in Papoea. Alleen de gevolgen van malaria kunnen vele malen ernstiger zijn. Een aantal deelnemers hadden miskramen gehad vanwege malaria en sommigen hadden ook familieleden (incl. kinderen) aan malaria verloren. Een besmetting met malaria kan ook een langdurig effect geven, vooral wanneer dit hersenbeschadiging heeft veroorzaakt.
In de voorbereidingen voor deze reis kwamen we erachter dat er een hoge resistentie van de malariaparasieten op Papoea is. Het blijkt dat wanneer de mensen zich wat beter voelen, ze stoppen met het nemen van de medicijnen en bewaren ze de rest van de medicijnen voor een volgende keer. Of ze nemen maar een halve pil in plaats van een hele. Ook kan het zijn dat ze hun medicijnen niet op de juiste tijd in of nemen maar bijvb 2x per dag hun pil in plaats van 3x. Verder vinden sommige mensen het lastig om medicijnen in te nemen en zodra het wat beter gaat stoppen ze. Omdat de malariaparasieten op deze manier niet volledig worden gedood, wennen ze aan de medicijnen, met als gevolg dat wanneer een persoon met malaria wordt gebeten door een mug en deze mug bijt iemand anders weer. De parasieten zijn ondertussen gewend aan de medicijnen en kunnen nu alleen nog maar worden bestreden door andere, sterkere pillen.
Gelukkig hebben de lessen veel opheldering gegeven over malaria en de medicatie. Ze weten nu waar het vandaan komt en hoe ze malaria kunnen terugdringen op hun eiland en het belang van de correcte inname van de juiste medicijnen.
De eerste week hadden we iets van 40 deelnemers, waarvan 16 de tweede week ook de trainingscursus met succes hebben gevolgd. De laatste week hebben deze 16 deelnemers zelf 2×2 dagen voorlichting op twee verschillende plaatsen gegeven. We realiseerden ons dat wanneer deze teams nu de jungle ingaan om het evangelie te brengen, zij nu ook weten wat ze kunnen doen als ze mensen met malaria tegen komen. Dat zij nu weten hoe ze malaria in de kleine woongemeenschappen in de bergen kunnen terugbrengen. Dat ze nu de mensen kunnen vertellen, hoe ze hun kinderen, zwangere vrouwen en ouderen kunnen beschermen tegen malaria. Dat het niet langer nodig is dat mensen in hun gemeenschap sterven of voor hun leven lang beperkt worden door de gevolgen van malaria.
In week 3 zijn we met onze vers opgeleide studenten in bootjes naar een dorpje gevaren. Daar zagen we hoe onze ‘studenten’ de mensen daar voorlichtten over malaria. Natuurlijk waren we reuze trots op ze en blij dat ze vol enthousiasme het pasgeleerde doorgaven.
De laatste dag hebben we met de nieuwe trainers om de tafel gezeten en gepraat over ‘hoe nu verder’. Geweldig om hun ideeën te horen, hun enthousiasme om mensen te informeren over malaria en de visie om het ook verder uit te breiden. Vanuit Australië en Nederland blijven we ze volgen en we houden we contact met de groep. Het grootste dilemma op dit moment is dat het moeilijk is om aan geïmpregneerde klamboes te komen. Zo’n net is mega belangrijk om de malaria terug te dringen.